در اواخر قرن نوزدهم، مردم بر اساس نظری ساخت گیتار الکتریک تسلط پیدا کرده بودند. در سال 1890، جرج برید برای روش و تجهیزات خود برای تولید موسیقی با استفاده از برق درخواست اختراع کرد. دستگاهی که او اختراع کرد روی گیتار نصب شده بود و لرزش سیم ها را به سیگنال های الکتریکی تبدیل می کرد. با این حال، برخلاف گیتار الکتریک عمومی، اختراع جرج برد سیگنال های الکتریکی تبدیل شده از ارتعاش را تقویت نکرد. در طول چهل سال بعد، بازرسان کیفیت از شرکت گیتار گیبسون، مانند Lloyd Rohr، Vega، و Stromberg Voisinet، تلاش کردند تا گیتارهایی بسازند که بتواند ارتعاشات را به سیگنال های الکتریکی تبدیل کرده و صدا را تقویت کند. با این حال، عموماً اعتقاد بر این است که جد گیتارهای الکتریک مدرن یک گیتار نوار فولادی هاوایی بود که توسط جورج بوشان در سال 1932 اختراع و تولید شد. طراحی گیتار او دارای بدنه دایره ای آلومینیومی است که یک پیکاپ به آن متصل شده است. به دلیل شکل دایره ای بدنه آلومینیومی شبیه به کف ماهیتابه، این گیتار به ماهی تابه نیز لقب گرفته است. در سال 1934، جورج بوکان برای ثبت اختراع خود به اداره ثبت اختراع و علائم تجاری ایالات متحده درخواست داد.
مدت کوتاهی پس از آن، شرکت گیتار گیبسون همچنین گیتار الکتریک بدنه آلومینیومی E-150، گیتار الکتریک بدنه توخالی چوبی EH-150 و گیتار الکتریک اسپانیایی بدنه توخالی چوبی ES-150 (جایی که ES) تولید کرد مخفف Electric Spanish، که مخفف "الکتریک" و "اسپانیایی" است).
گیتار "لگ" Les Paul
در سال 1941، Les Paul و Ipfon Guitar Company یک گیتار الکتریک در کارگاه خود تولید کردند. قسمت میانی این گیتار از جنس چوب افرا یکپارچه به ابعاد 4 اینچ در 4 اینچ می باشد که مجهز به پیکاپ گیتار گیبسون و اجزای دیگر مانند سیم می باشد. او برای بهبود ظاهر این گیتار، این چوب جامد را روی بدنه گیتار توخالی اپفون که از وسط اره شده بود، چسباند. این طرح نصب پیکاپ و ریسمان روی چوب جامد دو مشکل را حل می کند. اولاً، چون بدنه چوبی جامد گیتار تحت تأثیر صدای تقویت شده قرار نمی گیرد و طنین انداز می شود، مشکل رایج بازخورد گیتار الکتریک در آن زمان را حل می کند. ثانیاً با توجه به اینکه انرژی ارتعاش سیم با راندن بدنه گیتار به سمت ارتعاش و تولید صدا از بین نمی رود، تداوم سیم های گیتار را بهبود می بخشد. به دلیل وجود چوب افرا یکپارچه در وسط این گیتار که شبیه یک قطعه چوب کامل است، به آن گیتار "لگ" می گویند. لس پل در سال های بعد چندین پیشرفت در گیتار چوبی انجام داد و از آن برای ضبط قطعات بسیاری استفاده کرد.
گیتار تله کاست
در اوایل دهه 1940، بسیاری از نوازندگان و پیانیست ها از گیتارهای الکتریک ساخته شده از چوب جامد استفاده کردند. این شامل گیتار "لگ" Les Paul و همچنین یک گیتار الکتریک جامد با دسته ترمولو است که توسط مکانیک موتور سیکلت پل بیگزبی و نوازنده مل تراویس ساخته شده است. لئو فندا، موسس شرکت فندا اینسترومنت، بر اساس تحلیل و تحقیق در مورد این مدلهای گیتار الکتریک جامد، یک مدل گیتار الکتریک مناسب و کمهزینه را برای تولید انبوه طراحی کرد. در سال 1950 این گیتار الکتریک با نام "Esquire" منتشر شد و بعدها به "Broadcaster" تغییر نام داد. با این حال، به دلیل اختلاف نام تجاری بین نام "Broadcaster" و نام سازهای تولید شده توسط شرکت های دیگر، این گیتار الکتریک در نهایت در سال 1951 به "Telecaster" تغییر نام داد و از آن زمان مورد استفاده قرار گرفت.
Telecaster اولین مدل گیتار الکتریک تولید و فروش انبوه در جهان است. گیتار Telecaster تا به امروز در سبک های مختلف موسیقی مورد استفاده قرار گرفته است.
گیتار لس پل
در اواسط{0}}، لس پل با شرکت گیتار گیبسون تماس گرفته بود به این امید که آنها بتوانند گیتارهای "لگ" طراحی شده توسط او را تولید کنند. با این حال، شرکت گیتار گیبسون به طور کامل برای طرح پیشنهادی لس پل ارزش قائل نشد. در اوایل دهه 1950، پس از موفقیت گیتار Telecaster تولید شده توسط Fanta Instruments، شرکت گیتار گیبسون Les Paul قراردادی را برای رقابت با Fanta Instruments امضا کرد. لس پل مشاور طراحی شرکت گیتار گیبسون شد و در طراحی یک گیتار الکتریک چوبی جامد جدید کمک کرد.
در سال 1951، شرکت گیتار گیبسون قراردادی را با Les Paul امضا کرد تا از نام دومی به عنوان نام گیتار الکتریک جدید استفاده کند. در سال 1952 گیتار Les Paul شروع به انتشار کرد. در مقایسه با گیتارهای الکتریک تولید شده توسط Fanta Instrument، گیتارهای الکتریک Les Paul ظریفتر و گرانتر هستند. شرکت گیبسون این کار را انجام داد به این امید که طراحی مدل جدید گیتار الکتریک بتواند شهرت شرکت گیبسون در آن زمان را منعکس کند و به سرعت آن را از گیتارهای الکتریک تولید شده توسط Fanta Instruments متمایز کند. اولین مدل گیتار الکتریک Les Paul مجهز به دو پیکاپ مدل P-90، با روکش چوبی با رنگ طلایی بود.
تولید گیتارهای الکتریک Les Paul در سال 1961 به دلیل کاهش فروش متوقف شد، اما در سال 1968 از سر گرفته شد و تا به امروز ادامه دارد. لس پل به دلیل اینکه ساز اصلی بسیاری از نوازندگان مشهور است، جایگاه مهمی در تاریخ توسعه گیتار دارد.
گیتار Stratocaster
در سال 1954 شرکت فنتا اینسترومنتز مدلی از گیتار الکتریک به نام «استراتوکستر» طراحی کرد. این مدل گیتار الکتریک تا به امروز به طور مداوم تولید شده است. در آن زمان گیتار الکتریک Stratocaster دارای سه جزئیات طراحی پیشگامانه بود. در مرحله اول، از یک طرح پخ دوتایی استفاده می کند، به این معنی که یک زاویه از بین رفته در بالا و پایین اتصال بین گردن و بدنه پیانو وجود دارد. ثانیا، از یک دستگاه ویبراتو ادغام شده در یک پل شناور استفاده می کند. ثالثاً این اولین گیتار الکتریک بدنه جامد چوبی است که به سه پیکاپ مجهز شده است. در ابتدا از یک سوئیچ سه سرعته برای انتخاب سه پیکاپ مختلف استفاده کرد. بعداً سوئیچ به دنده پنجم افزایش یافت که به گیتاریستها این امکان را داد که نه تنها از یک پیکاپ استفاده کنند، بلکه ترکیبی از دو پیکاپ را نیز انتخاب کنند.
مدل گیتار الکتریک Stratocaster یکی از محبوب ترین، پرفروش ترین و تقلید شده ترین مدل های گیتار الکتریک در جهان به حساب می آید.
در دهه های بعد با تنوع سبک های موسیقی و بلوغ تکنولوژی، طراحی گیتار الکتریک به تدریج متنوع تر شد. علاوه بر شکل گیتار برگرفته از مدلهای کلاسیک، طراحیهایی مانند Flying V و Jazzmaster نیز وجود داشته است. در مورد پیکاپ ها، علاوه بر پیکاپ های پسیو که از تکنولوژی سنتی بدون منبع تغذیه خارجی استفاده می کنند، پیکاپ های فعالی نیز وجود دارند که نیاز به منبع تغذیه خارجی دارند.
اصل تولید صدا
بدنه گیتار الکتریک مجهز به پیکاپ است که حاوی سیم پیچ و آهنربا می باشد. هنگامی که سیمهای گیتار الکتریک به لرزه در میآیند، میدان مغناطیسی ایجاد شده توسط سیمهای فلزی مغناطیسی شده توسط آهنربا در پیکاپ، با ارتعاش سیمها به لرزه در میآید و باعث القای الکترومغناطیسی با سیم پیچ در پیکاپ و تولید سیگنالهای الکتریکی در سیمپیچ میشود. این سیگنال های الکتریکی برای تولید صدا از طریق بلندگوهای گیتار تقویت شده و به سیگنال های صوتی تبدیل می شوند. این با اصل تولید صدا در گیتارهای آکوستیک متفاوت است، زیرا گیتار آکوستیک به طور کامل به ارتعاش تولید شده توسط جعبه تشدید توسط سیم ها برای تولید صدا متکی است.
ویژگی های ساختار
معمولا گیتار الکتریک از دو قسمت گردن و بدنه تشکیل شده است. در میان آنها، قسمت گردن شامل قسمت هایی مانند گردن، صفحه انگشت، سر، سنجاق، بالش، دستگیره تنظیم و غیره است. بدنه پیانو شامل اجزایی مانند بدنه پیانو، بریج، پیکاپ، دستگیره، پین بند پشتی، رابط خروجی، سوئیچ دنده و غیره است و علاوه بر این، اجزایی مانند سیم، میل لنگ و اجزای مدار با هم کار می کنند تا یک گیتار الکتریک کامل را تشکیل دهند. .
رشته های شین
گیتار الکتریک به طور کلی دارای شش سیم است که از بالاترین (نازک ترین سیم) تا پایین ترین (ضخیم ترین سیم) سیم های 1، 2، 3، 4، 5 و 6 سیم نامیده می شود. برای نواختن سبک های خاصی از موسیقی، برخی گیتارها بیش از شش سیم دارند و برخی حتی به 9 سیم می رسند. بیش از شش سیم اغلب سیمهای بم اضافی هستند و استفاده از سیمهای بم اضافی میتواند اثری عمیق و مخرب داشته باشد. علاوه بر این، گیتارهای الکتریک بیشتری با زه قابل سفارشی سازی هستند.
محتوای اصلی مربوط به سیمهای گیتار الکتریک شامل مشخصات ضخامت، کوک، طول وتر مؤثر، کشش روی سیمها و متریال سیمها است.
